หนึ่งปีสามารถเปลี่ยนชีวิตได้ ในเดือนธันวาคม 2558 สุราช ช้างเอเชียอายุ 45 ปี ชื่อของเขาแปลว่า “แดดจัด” ถูกพบว่าใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายมาก เป็นเวลากว่า 20 ปีแล้วที่มันถูกขังไว้ในห้องมืดๆ ขนาด 12 ฟุต ถูกล่ามโซ่ด้วยโซ่ตรวนอันหนักอึ้งในวัดแห่งหนึ่งในรัฐมหาราษฏระ ประเทศอินเดีย สุราชผอมโซและบาดเจ็บจากหางที่ยื่นออกมาและหูที่ผิดรูป จุดประสงค์เพียงอย่างเดียวของสุราชคือการเป็นพร็อพถ่ายรูปให้กับคนในท้องถิ่นและนักท่องเที่ยวภาพสุราชมีชีวิตที่หดหู่ใจโดยออกไปเที่ยวประจำปีเพียงลำพัง ซึ่งในระหว่างนั้นเขาจะถูกแห่ในขบวนแห่ทางศาสนา น่าเศร้าที่ความเครียดของฝูงชนระหว่างเหตุการณ์ดังกล่าวทำให้เกิดการเหยียบกันตายเนื่องจากอาการป่วยไข้ ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต หลังจากนั้น สุรจ์ถูกตัดสินให้จำคุกตลอดชีวิต โดยต้องทนทุกข์ทรมานจากความอดอยาก ขาดน้ำ และอาการทรุดโทรมอย่างรุนแรงรูปภาพ

โชคดีที่ชะตากรรมของสุรจ์เปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อองค์กร Wildlife SOS India เข้ามาช่วยเหลือ ขอบคุณการบริจาคจากผู้อ่าน Mail on Sunday ซึ่ง 40,000 คนประทับใจกับเรื่องราวดั้งเดิมเกี่ยวกับความโหดร้ายที่ช้างในวัดต้องเผชิญ ทำให้ภารกิจกู้ภัยเริ่มต้นขึ้นเมื่อวันที่ 21 ธันวาคม 2558 ทีมงาน 90 คนเดินทางมาถึงในเวลา 02.00 น. เพื่อช่วยเหลือสุรจ แม้ว่าจะถูกกลุ่มคนกว่า 200 คนที่ต้องการเก็บเขาไว้ก็ตาม

ที่น่าประหลาดใจคือ สุรจนอนหลับท่ามกลางความโกลาหลโดยไม่รู้ว่าความทุกข์ของเขาสิ้นสุดลงแล้ว เขาขึ้นรถกู้ภัยอย่างใจเย็น แม้ว่าคนดูแลจะประท้วงอยู่ก็ตาม ซึ่งถือเป็นการเริ่มต้นบทใหม่ในชีวิตของเขา

รูปภาพ

หนึ่งปีหลังจากกู้ภัย สุรจยังคงใช้ชีวิตอย่างสุขสบายที่ศูนย์อนุรักษ์และดูแลช้างในเมืองมถุรา ใกล้กับนิวเดลี ซึ่งดำเนินการโดย Wildlife SOS

การเดินทางอันน่าทึ่งของเขาได้รับความสนใจจากทั่วโลก ทำให้เขาได้รับการเสนอชื่อให้เป็นสัตว์ที่มีอิทธิพลมากที่สุดแห่งปี 2016 ของนิตยสาร Time

ปัจจุบัน Suraj ได้แบ่งปันความโด่งดังกับ Raju ช้างอีกตัวหนึ่งที่ได้รับชื่อเสียงหลังจากถูกปล่อยเป็นอิสระจากการล่ามโซ่มานานกว่า 50 ปี

แม้ว่า Suraj จะก้าวหน้า แต่การฟื้นตัวของเขากลับเต็มไปด้วยความยากลำบาก การขาดสารอาหารเป็นเวลานานหลายปีทำให้เขามีปัญหาด้านการย่อยอาหาร เท้าเปื่อย และปัญหาเท้า เช่น เล็บเท้าหัก ฝ่าเท้าบวม และเป็นฝี ความเครียดทางจิตใจจากการถูกกักขังยังคงมีอยู่ ทำให้เขามีอาการอ่อนแรงเป็นบางครั้งและต้องใช้เครนพยุงเมื่ออ่อนแอเกินกว่าจะยืนได้ด้วยตัวเอง

เพื่อช่วยให้เขาฟื้นตัวได้ จึงมีการสร้างโครงสร้างรองรับพิเศษขึ้น และเขาได้รับสารน้ำทางเส้นเลือดในช่วงที่เขาอ่อนล้าที่สุดเพื่อให้ร่างกายได้รับน้ำอย่างเพียงพอ

ปัจจุบัน สุรจ์ได้รับอาหารที่มีผักใบเขียว ผลไม้ และผักเป็นอาหารหลัก โดยมีถั่วลิสงเป็นของโปรดของเขาในระหว่างช่วงการรักษา การสำรวจสระน้ำในศูนย์เป็นประสบการณ์ที่น่ายินดีสำหรับเขา เพราะความรู้สึกไร้น้ำหนักช่วยให้เขารู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข

แต่บางทีสิ่งที่เขาหวงแหนมากที่สุดในชีวิตใหม่ของเขาก็คือการเดินเล่น หลังจากหลายปีของการสร้างหุ่นจำลอง เขามีความสุขกับอิสระในการสำรวจ หาอาหาร และสัมผัสโลกที่อยู่รอบตัวเขา

ในขณะที่สุรจ์ยังคงรักษาตัวจากอดีตในฐานะ “รูปปั้นที่มีชีวิต” ตอนนี้เขากำลังสร้างความทรงจำใหม่ๆ ที่มีความสุขมากขึ้น ดังคำกล่าวที่ว่า ช้างไม่เคยลืม แต่สุรจ์กำลังเรียนรู้ที่จะสร้างอนาคตที่สดใสขึ้น